گل ناز

تقدیم به شهید محسن سیفی

بستند از این پنجره‏ها بازترین را

بردند به انجام، سر آغازترین را

بال و پر ما ریخت همان دم که گشودند

بال و پر معراجى پروازترین را

در جنگلى از سرو، دریغا تبر مرگ

انداخته از پاى سرافرازترین را

اى چشم! تو را جرئت آن بود که بینى

بسته است اجل چشم نظر بازترین را

اى دل تو نگفتى زچه در گل بگذاریم

از جمله‏ى گل‏هاى جهان نازترین را

بر طبل عزا باز بکوبید و بیارید

با زین نگون مرکب تکتازترین را

افسوس که دمساز ، سکوت است و سکوت است

با حنجره‏ى عشق هم آوازترین را

از جمله‏ى غم‏هاى جهان داغ تو اى مرد!

داده است به من خانه براندازترین را

یادت نرود شعر ، که خالى بگذارى

در محفل خود جاى غزلسازترین را

صد شکر که صد پنجره با یاد تو باز است

بستند گر از پنجره‏ها بازترین را