بس کــــن این یــاوه سرایى، بس کن تــا به کى خویش ستایى، بس کن
مخلصـــــــــان لــب به سخن وا نـکنند بـــــرکَن ایـــن ثوبِ ریایى، بس کن
تو خطــــــــا کـــارى و حق، آگاه است حیلــــه گـــــر، زهد نمایى بس کن
حــــق غنــــــىّ است، برو پیش غنى نــــــزد مخلـــــوق، گـدایى بس کن
هر پرستش که تو کردى، شرک است بـــى خــــدا، چند خدایى بس کن
شــــرک در جـــــــــان تـــــو منزل دارد دعــــوى شــــرک زدایــى بس کن
تــــــــوى شیطــــان زده و عشقِ خدا ! نبــــــرى راه به جـــــایى، بس کن
سیّئــــــات تـــــو، به است از حسنات جــان مـــن، شرک فزایى بس کن
خیــــل شیطــــــــــان، نبود اهل اللّه اى قلـــــم، راز گشـــایى بس کن
بس کن که در گفتار و نوشتار تو با همه ادعاهاى پوچ، بویى از حق نیست؛ پس این قلم را که در دست ابلیس است، عفو کن و راه خود پیش گیر؛ ولى از رحمت خداوند - تعالى - مایوس مباش که آن، سر حلقه همه خطاها است.
والسلام
روح اللّه الموسوى الخمینى
25 بهمن 1365
